ការគាំទ្រឯករាជ្យ

កម្រិតនៃឯករាជ្យដែលលោកអ្នកអាចសង្ឍឹមពីកូនលោកអ្នកនោះ ត្រូវតែសមស្របទៅនឹងអាយុនិងសមត្ថភាពរបស់គេ ហើយប្រែប្រួលទៅតាមស្ថានភាពនីមួយៗខុសៗគ្នា។ ក្មេងប្រហែលជាមានឯករាជ្យច្រើននៅក្នុងស្ថានភាពខ្លះជាងស្ថានភាពដទៃទៀត។

វាអាចជាគ្រោះថ្នាក់ទូទៅមួយចំពោះមាតាបិតាដែលមានធុរះច្រើន ធ្វើអ្វីៗឲ្យកូនដែលកូននោះមានសមត្ថភាពធ្វើដោយខ្លួនឯង។ ថ្វីបើវាប្រហែលពិតជាត្រូវប្រើពេលវេលាដំបូងច្រើនចំពោះមាតាបិតាដើម្បីគាំទ្រកូនក្នុងការធ្វើដោយខ្លួនឯងនូវកិច្ចការសមស្របតាមអាយុរបស់កូននោះក៏ដោយ សេចក្ដីទុកចិត្ដខ្លួនឯងហើយនិងឯករាជ្យរបស់កូនលោកអ្នកនឹងលូតលាស់ជាលទ្ឋផល។

វិធីលើកទឹកចិត្ដឲ្យមានឯករាជ្យសមរម្យ

អនុញ្ញាតឲ្យកូនលោកអ្នកមានការជ្រើសរើសសាមញ្ញពីសិទ្ឋិជ្រើសរើសមួយចំនួនដែលលោកអ្នកបានរៀបចំទទួលស្គាល់។ ឧទាហរណ៍ អនុញ្ញាតឲ្យកូនលោកអ្នកមានការនិយាយថាខោអាវណាដែលគេនឹងពាក់រាល់ថ្ងៃ ទោះបីវាកម្រិតលើការជ្រើសរើសពណ៌ចាំបាច់ណាក៏ដោយ។

ទុកឲ្យកូនធ្វើកំហុសហើយគាំទ្រកូនឲ្យចេះរៀនពីកំហុសទាំងនេះ។

ទុកឲ្យកូនចូលរួមចំណែកក្នុងការងារផ្ទះសម្បែង ដូចជាបូមសំអាតផ្ទះ ជូតធូលីហើយនិងរៀបចំគ្រែជាដើម។ បង្កើតគំនូរតារាងទទួលខុសត្រូវមួយ ដូច្នេះកូនលោកអ្នកអាចចាំនូវការងារផ្ទះណាមួយដែលគេបានបំពេញរួចហើយនោះ។

ទុកឲ្យកូនដឹងថាលោកអ្នកមានការចាប់អារម្មណ៍ទៅលើគំនិតនិងយោបល់របស់គេ។ សាកសួរមតិរបស់គេអំពីអ្វីៗដែលគេត្រូវធ្វើ។

គោរពសេចក្ដីសម្រេចរបស់កូនលោកអ្នកត្រង់ណាដែលអាចធ្វើបាន។

ជួយកូនឲ្យយល់អំពីឥទ្ឋិពលនៃការជ្រើសរើសរបស់គេ។

បង្រៀនកូននូវជំនាញការខាងដោះស្រាយ-លើកទឹកចិត្ដគេឲ្យគិតអំពីអ្វីដែលគេអាចធ្វើដើម្បីកែកុនបញ្ហានោះជាជាងប្រាប់គេឲ្យធ្វើអ្វីៗនោះ។

ផ្ដល់ការគាំទ្រវិជ្ជមានដល់កូនលោកអ្នកនៅក្នុងស្ថានភាពដែលប្រហែលជាត្រូវខំឲ្យអស់ពីសមត្ថភាព។

លើកទឹកចិត្ដហើយនិងសរសើរការសាកល្បងរបស់កូនដែលធ្វើអ្វីៗដោយខ្លួនឯងមិនថាបាន ឬមិនបានលទ្ឋផលនោះទេ។

ផ្ដល់គ្រឿងលេងឲ្យសមស្របតាមអាយុដើម្បីកូនអាចរៀនលេងដោយខ្លួនឯងនៅក្នុងរយៈពេលដ៏ខ្លី។

ជួយកូនឲ្យមានការទទួលខុសត្រូវក្នុងការរៀបចំទុកដាក់គ្រឿងលេងរបស់គេទៅក្នុងប្រអប់។

បង្រៀនកូនដែលមានអាយុច្រើនឲ្យចេះប្រើនាឡិកាហើយនិងបញ្ចូលម៉ោងទៅក្នុងការណែនាំដែលលោកអ្នកប្រាប់គេ។ ឧទាហរណ៍ "កូនអាចទៅលេងផ្ទះជិតខាងបាន ក៏ប៉ុន្ដែម៉ែចង់ឲ្យកូនឯងមកផ្ទះវិញមុនម៉ោង 4:30"។

ជួយកូនដោយដាក់គោលដៅដែលអាចសម្រេចបាន ហើយធ្វើការឆ្ពោះទៅរកសេចក្ដីសម្រេចនៃគោលដៅទាំងនោះ។