سالهای اولیه

بین تولد و سه سالگی، فرزند شما بیش از هر دوران دیگر در زندگی خویش، رشد و نمو می کند. نحوه رشد مغز در این دوران اولیه عمر فرزند از اهمیت بسزائی برخوردار است. در سه سال اولیه عمر کودک، مغز رشد بسیاری می کند و تعیین کننده مسیر های رشد بعدی است.

تمام کردار، گفتار، فکر و احساس ما بر مبنای تجربه است که از مغز ما نشأت می گیرد. این مغز ما است که به امکان می دهد دوست بداریم و بخندیم، گریه کنیم و آرام بگیریم، گیج بشویم و بعد درک کنیم.

مغز در حال رشد

با آنکه در بدو تولد فرزند شما دارای 100 میلیارد یاخته عصبی است، مغز او هنوز هم رشد کامل خود را نیافته است. در سالهای اولیه زندگی، این یاخته ها تکامل یافته و ارتباطات حیاتی را در مغز برقرار می سازد . به این ترتیب برروی ساختار احساسی، اجتماعی و هوشی او تاثیر می نمایند.

مغز او متاثر از اثرات محیطی در سالهای اولیه زندگی است.

مغز از اندام های حسی (مانند چشم، گوش، زبان، و پوست) استفاده می نماید تا به ما نشان دهد که در جهان پیرامون ما چه می گذرد. همه تجارب ما از صافی های حواس پنجگانه ما رد می شود. این حس ها علائمی را به مغز ما منتقل می نماید و چگونگی درک و واکنش مغز به تجارب و اطلاعات را تغییر می دهد.

نقش والدین در سالهای اولیه عمر فرزند

پژوهشگران دریافته اند که رابطه بین والدین و فرزند در سالهای اولیه از راه های مختلفی بر رشد مغز او اثر می گذارد. وقتی که تجربه فرزند در سالهای اولیه عمر از والدین با محبت و علاقه باشد، ارتباطات مغز برای داشتن احساس خوب و فراگیری تقویت می شود.

نوزادان و کودکان به پرورش، تماس بدنی (در آغوش گرفتن)، و انگیزش نیاز دارند تا آنها را در فراگرفتن و رشد به بهترین وجه توانا سازد.

در رشد فرزند، روابط مثبت والدین با کودک در اوائل دوران زندگی، باعث تقویت حس کنجکاوی، عزت نفس و خودباوری او خواهد شد. این روابط به کودک کمک خواهد کرد تا در کشاکش زندگی بهتر تاب بیاورد.

در سالهای اولیه زندگی کودک وقت صرف کنید و:

• او را در آغوش بگیرید و نوازش کنید؛
• با او صحبت کنید و به او لبخند بزنید؛
• نشانه های فرزند خود را بشناسید و نسبت به آنها واکنش نشان دهید؛
• تجربیات و فرصت های تازه ای را در اختیار فرزند خود قرار دهید؛ و
• کاری کنید که فرزند شما احساس سلامتی و امنیت نماید.