فرزند داری هنگامی که والدین هردو به کار اشتغال دارند

هنگامی که پدر و مادر هر دو به کار اشتغال دارند، ایجاد توازن بین کار و خانواده - که با یکدیگر در رقابت هم هستند - می تواند چالشی باشد. توجه دقیق و برنامه ریزی برای تأمین نیازهای خانواده و فرزندان مهم است و می تواند برخی از تنش های همراه با زندگی و کار پر مشغله را کم نماید.

انتخاب نوع مرکز مراقبت از کودک در هنگامی که شما به کار اشتغال دارید یکی از مهمترین توجهات شما است. اگر فرزندان شما هنوز کودکستانی هستند، انتخاب نوع مهد کودک که تأمین کننده نیاز شما و فرزندتان باشد یکی از حیاتی ترین تصمیم گیری های شما خواهد بود. اگر فرزندان شما به مدرسه می روند، ممکن است پیش از رفتن به مدرسه یا پس از آن به یک محل برای مراقبت نیاز داشته باشند. مراکز نگهداری متنوعی وجود دارند مخصوصاً برای کودکانی که قبل از سن مدرسه رفتن باشند از جمله خانواده گسترده تر، مراقبت توسط دیگران در محیط خانه و انواع مراکز نگهداری از کودک.

سعی کنید با همراهی فرزند برای او نوع محل مراقبت را انتخاب کنید. راجع به اینکه چه کسی قرار است او را به مهد کودک یا مدرسه برده و از آنجا به خانه باز گرداند مشورت کنید. راجع به اینکه کدامیک از والدین انعطاف پذیری بیشتری در محل کارش دارد و می تواند برای تأمین نیاز فرزند ساعات کار خود را تنظیم نماید با هم به گفتگو بنشینید. اگر تنها یکی از والدین قادر به انجام چنین کاری باشند، در این صورت نقش همسر او چه می تواند باشد تا بار وظایف خانوادگی و فرزند داری را "با هم به دوش بکشید".

مراقبت از فرزندان بیمار برای والدینی که هردو به کار اشتغال دارند، ممکن است بسیار تنش زا باشد. بیماری کودکان حتمی است. مفید است که یک یا دو فرد بالغ دیگر، و احتمالاً اعضای فامیل، بتوانند آماده باشند تا در هنگام بیماری کودک از او مواظبت نمایند.

وقتی هردو والدین به کار اشتغال دارند، هر یک از آنها باید در مراقبت از فرزندان و اداره خانه سهم مساوی داشته باشند. هر دوی والدین باید با هم به عنوان یک زوج صرف وقت نمایند، هم اوقاتی که با خانواده است و هم وقتی جدای از خانواده می باشد. کودکان باید به خانواده احساس تعلق نماید و بی قید و شرط مورد محبت باشند.

وقتی که والدین هردو به کار اشتغال دارند شرکت کردن در انجام کارهای خانه حائز اهمیت است. چنانچه یکی از همسران فکر کند که بار کارهای خانه همه به دوش او است ممکن است در او حس انزجار ایجاد نماید. در کارهای خانه فرزندان مسن تر هم می توانند سهم داشته باشند، چه بسا همه اعضای خانواده در روزهای شنبه به مدت چند ساعت با هم کار کنند و بقیه تعطیل آخر هفته را از انجام فعالیت های خانوادگی و فردی خویش آزاد باشند.

در یک خانواده که هردوی والدین به کار اشتغال دارند هریک از آنها باید وقت "خاص خود" را داشته باشد و آن هنگامی است که مسئولیت مراقبت از کودکان را باید همسرش عهده دار شود. این کار باعث می شود که دیگری وقت خود را در انجام فعالیت یا کار مورد علاقه خود صرف نماید یا تنها استراحت نماید.

در یک خانواده که هردوی والدین به کار اشتغال دارند گاهی باهم بودن به عنوان زن و شوهر مشکل می شود. برخی از والدین فکر می کنند که این هم وقتی است که باید مراقبت از فرزندان را به دیگری بسپارند نه اینکه خودشان با فرزندانشان باشند. والدین نیاز دارند با هم باشند و از همدیگر لذت ببرند و وقت و فعالیت بزرگسالانه هم داشته باشند.