هر کودک متفاوت است

به عنوان والدين، ما دائم فرزندان خودمان را باسايرين مقايسه می کنيم. با اينکه چنين کاری مايۀ افتخار بزرگی می تواند باشد، وقتی که فرزند عيبی داشته باشد اين کار ممکن است مايۀ نگرانی شده و فکر کنيم که به عنوان والدين داريم کاری را به خطا انجام می دهيم.

هرکودک (با کودک ديگر) متفاوت است. تکامل کودکان با يکديگر متفاوت است، شخصيت متفاوتی دارند، دارای نقاط قوت متفاوتی هستند و به نوع متفاوتی از پشتيبانی نياز دارند تا بتوانند نيازهای شخصی خويش را تأمين نمايند.

همۀ کودکان با سرعت خاص خودشان و از راه منحصر به خود تکامل می يابند

رشد و تکامل کودکان با سرعت متفاوتی است. با آنکه مسير تکاملی آنان ممکن است فرق داشته باشد، در اين مسير اکثر آنان به مراحلی عمده و قابل پيش بينی از رشد می رسند. برای کودکان عادی است که در طول زمان در مراحلی از رشد تُند و يا کُند به پيش بروند. اگر فرزند شما در يک سن خاص کمی پيشی گرفت يا اندکی دنبال ماند – اين امری طبيعی است. بيشتر اوقات، با تغذيه درست و انگيزش، همه کودکان در نهايت به تکامل دست می يابند.

همۀ کودکان دارای نقاط قوت و آسيب پذيری متفاوت هستند. برخی استعداد ورزشی خوبی دارند، سايرين در موسيقی ممتاز هستند. برخی استعداد علمی دارند در حاليکه ديگران فاقد آن هستند. برخی بسيار تشويش داشته و ديگران آرامش دارند. برخی از کودکان خوش خواب هستند و برخی ديگر در ميانۀ شب بيدار می شوند و اين امر ممکن است سالها بدرازا انجامد.

احساس اطمينان از اينکه در مسير درستی حرکت می کنيد

بسياری از والدين به طور روزافزونی احساس فشار می کنند تا "فرزند داری درستی داشته باشند". سايرين احساس می کنند که به طور روزافزونی تحت فشار هستند که فرزندانی بار بياورند با اين انتظار که در مدرسه، در ورزش و در شغل خويش توفيق داشته باشند.

بسياری از والدين فکر می کنند که فرزند داری به طور طبيعی در آنان پديدار نمی شود.

والدين اغلب فاقد اطمينان هستند که آيا فرزند داری آنان به بهترين وجه نياز های فردی کودک را تأمين می کند يا نه. بسياری از والدين احساس می کنند که مورد داوری ديگران از لحاظ فرزند داری قرار دارند. چنين تجاربی ممکن است باعث تنهائی و انزوای والدين شود. بسياری احساس می کنند که هيچ پدر يا مادر ديگری مشابه اين تجربه ها را ندارد.

اين احساس و تجربه ها عموميت دارند.

شما تنها نيستيد

با بيشتر شدن نياز ها و استعداد های فرزندانمان، با گذشت زمان کار فرزند داری دائم دستخوش دگرگونی است.

هيچ "نسخۀ عمومی" که برای همه مناسب باشد وجود ندارد. آنچه که در مورد يک کودک با کاميابی عمل می کند لزوماً برای فرزند ديگری قابل اعمال نيست. آنچه که در مورد کودکان هنگام دو سالگی موثر بوده در چهار سالگی آنان کارائی ندارد.

سازگاری و انعطاف پذيری از اجزاء عمدۀ فرزند داری است.

اين طبيعی است که در برخی از بُرهه ها به درستی فرزند داری خود اطمينان نداشته باشيد. تجربه خود را با ساير والدين،

دوستان و بستگان در ميان بگذاريد. شما درخواهيد يافت که تنها نيستيد.

درد دل کردن در باره تجارب مشترک می تواند به شما اطمينان بخشد که "در مسير درستی" حرکت می کنيد و اطمينان شما را افزايش دهد.

اطمينان داشته باشيد که شما بيش از هرکس ديگری فرزند خود را می شناسيد.

در نتيجه، فرزند خود را با ساير کودکان مقايسه نکنيد.

اگر در مورد فرزند خود نگرانی يا برای فرزند داری خويش به پشتيبانی نياز داريد درخواست کمک کنيد. اين نشانۀ قوت است،

ضعف نيست.