فرزند داری در خانواده ناتنی

هر خانواده ناتنی یکتا است و دچار چالش و دارای امتیازاتی است. برای همه خانواده های ناتنی زمانی فرا می رسد که تغییرات فاحشی ایجاد شده و لازم می شود خانواده جدید همراه با هم، خود را با آن وفق دهند. در این وقت، بیشترین توجه باید معطوف به فرزندان و روابط آنان با هریک از والدین باشد.

فرزندان از والدین خود و ناپدری / نامادری نیاز به قوت قلب دارند که هنوز مورد محبت بسیار زیاد هستند و اینکه آنان در جدائی پدر و مادر تنی خود مقصر نیستند. هریک از والدین باید اطمینان حاصل نماید که تنها با لحن دلنشین (به نیکی) از همسر جدا شده خود سخن گویند. والدین باید تا آنجا که مقدور باشد وقت زیادی را با فرزند خودشان سر کنند. فرزندان نیاز به قوت قلب دارند که فرق نمی کند چه با یکی از والدین زندگی کنند و چه با دیگری، هردوی انان همیشه بخشی جدائی ناپذیر از زندگی آنان خواهند بود.

والدینی که با فرزندان خود زندگی نمی کنند نقش مهمی را باید ایفا نمایند. فرزندان می توانند در مورد خانواده جدید خود نگرانی های خویش را با شما در میان بگذارند. آنان نیاز دارند که شما به سخنان آنان گوش فرا دهید و در این مواقع از پشتیبانی شما برخوردار شوند. کودکان هم هنگام ایجاد رابطه با یک شخص بزرگسال و فرزندان جدید از خانواده ناتنی به پرورش، ایمنی و روابط پایدار با هر دوی والدین نیاز دارند.

والدین ناتنی در یک خانواده ناتنی باید به موارد زیر فکر کنند:

• ایجاد رابطه با فرزندان همسر جدید خود
• پشتیبانی از فرزندان ناتنی برای ایجاد روابط با یکدیگر
• اینکه شیوه و روال فرزند داری آنان با هم یکسان است یا متفاوت و توافق در مورد روالی که در خانواده جدید به فرزند داری بپردازند.

برای برخی از فرزندان خانواده ناتنی جدید یک مرحله گذارِ دشوار می باشد. فرزند ممکن است:

• موقعیت خود را در خانواده از دست بدهد
• اتاق خواب خود را شریک شود در حالی که به اتاق تنهائی خود خو گرفته است
• مجبور شود پدر / مادر خود را با کس دیگری شریک شود، در حالی که پیش از ایجاد این رابطه جدید او را منحصراً برای خود داشت
• مجبور شود به خانه جدید کوچ کند که به منزله ترک دوستان، مدرسه و آشنائی های جدید از جمله با نا پدری / نا مادری می باشد.

ولی ممکن است در خانواده های نا تنی امتیازات زیر هم در اختیار فرزندان باشد:

• پدر / مادر آنان در این رابطه جدید شادمان تر است
• بزرگسالان بیشتری از جمله پدر و مادر بزرگ های ناتنی برای مراقبت در اختیار آنان است
• فرزند دارای خواهران و برادران تازه ای خواهد شد
• و فرصتی است که بخشی جدائی ناپذیر از خانواده جدید شود.

راه های بسیاری است که والدین تنی و ناتنی می توانند به فرزندانشان در دوران گذار کمک نمایند.

کودکان احساس خود را با رفتارشان نشان می دهند. وقتی که رفتار کودک تغییر یافته و بدتر می شود، کودکان می گویند که حالشان خوب نیست. به آنچه که فرزندتان به شما می گوید با دقت گوش فرا دهید و متوجه رفتار او باشید و نگرانی او را جدی بگیرید.

رفتارهائی که معمولا نشان دهنده مشکل کودک در دوران گذار است عبارتند از:

• عقب گرد از لحاظ رشد و تکامل مانند بازگشت به شب ادراری یا گویش کودکانه
• دیدن کابوس و داشتن سایر مشکلات مربوط به خواب.
• مشکل داشتن در مدرسه استاندارد های درسی نزول می کند و دیگر مانند گذشته میلی به انجام فعالیت ها ندارد.
• پرخاشگر شدن و یا بی تفاوتی نشان دادن

به عنوان پدر / مادر تنی و ناتنی شما باید

• به فرزند خود گوش فرا دهید.
• سعی کنید از دیدگاه آنان به موضوع نگاه کرده و موقعیت آنان را درک کنید.
• همه فرزندان را در خانواده جدید تشویق کنید تا پیرامون احساسات خویش یا مسائلی که دارند سخن بگویند.
• ایجاد ارتباط را مورد پشتیبانی خود قرار دهید ولی بگذارید این کار با سرعتی که خودشان دارند صورت گیرد.
• در خانواده جدید سعی کنید با ایجاد موقعیت نظم هائی را ایجاد کنید تا امنیت همه کودکان را تأمین نماید.
• برای هر کودک تک به تک وقت صرف کنید.
• به فرزند خود یادآوری کنید که شما آنان را دوست دارید و همیشه حاضرید به آنان کمک کنید.