کمک کردن بااطفال درمقابله با وقایع فشارآمیزروحی
’بعضی اوقات اطفال نمیتوانند با سن که کلان شده اند بسازند.
کلان شدن ضرورت به آهسته شدن دارد تا یکجا باهم راه برویم.‘
دراین روزها فامیل ها مواجه به فشارهای روحی اند. بطور مثال، ساعات طولانی کار، طلاق، مریضی، بیکاری و نقل مکان تأثیری بالای کلانها واطفال هردو دارد.
درحالیکه بدینا آمدن یک کودک نوزاد وقت جالبی برای فامیل است، درعین وقت میتواند یک وقت قابل ملاحظه ای برای هریک بخصوص اطفال باشد. این تجارب بالای نقش والدین بودن ما اثر میگذارد. شاید احساسات شما در این اوقات آنقدر مستحکم باشد که متوجه شده نتوانید یا قادرباشید تا به نیازمندیهای اطفال پاسخ بدهید.
برای طفل شما چی پیش می آید؟
طفل شما شاید در اوقات نا راحتی روحی یا تغیرترسیده، آسیب پذیر، و غیرمصؤن باشد.
به این تصور نباشید که طفل شما آنچه را که رخ میدهد می داند. این شاید وقت بسیار مغشوش کننده و بی ثبات باشد.
اطفال میتواند خودرا مسؤل وقوع چیزهای”بد” به اشخاص که شما از آنها مواظبت مینمائید احساس کنند.
اطفال به ناراحتی روحی یا تغیر بطریقه های زیر پاسخ میدهند:
- آنها شاید جوانتر از سن شان عمل کنند. این راهی است که آنها بشما میگوید که این بسیارمشکل است وبشما ضرورت دارند.
- آنها شاید بشما چسپینده، متقاضی یا اخلال کننده برای کسب توجه شما، مواظبت، حمایت ومعلومات از شما باشند.
- آنها شاید خوابهای مختل، خواب شبه مانند یا ترکردن بسترداشته باشند.
- آنها شاید گوشه گیر یا اندک رنج وناراحت شوند.
- آنها شاید بسیار زحمت بکشند تا هرچیز را برای فامیل بهتر سازند.
- آنها شاید این را مشکل یابند تا برای شما چگونگی احساس خودرا ابراز کنند زیرا نمی خواهند تشویش یا ناراحتی تانرا افزایش دهند.
چی باید کرد ...
- اطفال را بطور دوامدار از اینکه آنها رادوست دارید اطمینان بدهید.
- برای اطفال خود بگوئید آنچه واقع شده است ناشی ازقصور آنها نیست. این کار راباید چند بار انجام بدهید.
- به آنها بفهمانید که گرچه که شما شاید ناراحت باشید ولی هنوز کنترول دردست شما است.
- با اطفال خود در مورد آنچه واقع شده است صادق و صریح باشید.
- تا جائیکه ممکن است اطفال خودرا در تصمیم گیری که بالای آنها تأثیر میگذارد دخیل بسازید.
- برای اطفال وقت صحبت کردن بدهید. اگر با شما صحبت کرده نمیتوانند، آنها را تشویق نمائید تا با کسی که اعتماددارند حرف بزنند.
- اطفال را بگوئید که بدانند که شاید یک سلسله احساسات را تجربه کنند یا مواجه شوند. آنها را اطمینان بدهید که وقوع این حالت عادی است وبرای آنها راهای ابرازکه چگونه فکرکنند فراهم سازید.
- فرصت بکاردارید تا سعی کنید وبدانید که آنها چگونه احساس میکنند و چرا آنها بشکل که استند سلوک مینمایند. با حوصله وخونسرد باشید.
- سعی کنید به جریان روزمره ای مشابه قایم بمانید.
ازموجودیت اشخاص دراطراف شما که هم به شما وهم به اطفال تان کمک کرده میتوانند اطمینان حاصل نمائید.