فرزند داری در یک فامیل اندر

هر فامیل اندر مخصوص به خود است و دارای مشکلات و امتیازاتی است. برای همه فامیل های اندر وقتی فرا می رسد که تغییرات فاحشی ایجاد شده و لازم می شود فامیل نو همراه با هم، خود را با آن وفق دهند. در این وقت، بیشترین توجه باید معطوف به اولادها و روابط آنان با هریک از والدین باشد.

اولادها از والدین خود و پدر اندر / مادر اندر نیاز به قوت قلب دارند که هنوز مورد محبت بسیار زیاد هستند و اینکه آنان در جدائی پدر و مادر اصلی خود مقصر نیستند. هریک از والدین باید اطمینان حاصل نماید که تنها با لحن دلنشین (به نیکی) از همسر جدا شده خود سخن گویند. والدین باید تا آنجا که مقدور باشد وقت زیادی را با فرزند خودشان سر کنند. اطفال نیاز به قوت قلب دارند که فرق نمی کند که با کدامیک از والدین اصلی باشند، هردوی آنان همیشه جزئی جدائی ناپذیر از زندگی آنان خواهند بود.

والدینی که با اولاد های خود زندگی نمی کنند نقش مهمی را باید ایفا نمایند. اطفال می توانند در مورد فامیل نو خود تشویش های خویش را با شما در میان بگذارند. آنان نیاز دارند که شما به سخنان آنان گوش فرا دهید و در این مواقع از پشتیبانی شما برخوردار شوند. اطفال هم هنگام ایجاد رابطه با یک شخص کلانسال و اطفالی نو از فامیل اندر به پرورش، امنیت و روابط پایدار با هر دوی والدین نیاز دارند.

والدین اندر در یک فامیل اندر باید به موارد زیر فکر کنند:

• ایجاد رابطه با اطفال همسر نو خود
• پشتیبانی از اولادهای اندر برای ایجاد روابط با یکدیگر
• اینکه شیوه و روال فرزند داری آنان با هم مشابه است یا متفاوت و موافقه در مورد روالی که در فامیل نو به فرزند داری بپردازند.

برای برخی از اطفال ورود به فامیل اندر نو یک مرحله انتقالی سخت می باشد. طفل ممکن است:

• موقعیت خود را در فامیل از دست بدهد
• اتاق خواب خود را با دیگری اشتراک نماید در حالی که به اتاق تنهائی خود عادت کرده است
• مجبور شود پدر / مادر خود را با کس دیگری اشتراک نماید، در حالی که پیش از ایجاد این رابطه نو او را منحصراً برای خود داشت
• مجبور شود به خانه نو کوچ کند که به منزله ترک رفیقان، مکتب و آشنائی های نو از جمله با نا پدری / نا مادری می باشد.

ولی ممکن است در فامیل های نا تنی امتیازات زیر هم در اختیار اطفال باشد:

• پدر / مادر آنان در این رابطه نو خوش تر است
• کلانسالان بیشتری از جمله پدر و مادر کلان های اندر برای مراقبت در اختیار آنان است
• فرزند دارای خواهران و برادران نو خواهد شد
• و فرصتی است که جزئی جدائی ناپذیر از فامیل نو شود.

راه های بسیاری است که والدین اصلی و اندر می توانند به اطفالشان در دوران انتقالی کمک نمایند.

اطفال احساس خود را با کردارشان نشان می دهند. وقتی که کردار طفل تغییر یافته و بدتر می شود، اطفال می گویند که حالشان خوب نیست. به آنچه که فرزندتان به شما می گوید با دقت گوش فرا دهید و متوجه کردار او باشید و نگرانی او را جدی بگیرید.

کردارهائی که معمولا نشان دهنده مشکل طفل در دوران انتقالی است عبارتند از:

• پس رفت از لحاظ رشد و تکامل مانند بازگشت به شب ادراری یا گویش طفل گونه
• دیدن کابوس و داشتن سایر مشکلات مربوط به خواب.
• مشکل داشتن در مکتب - استاندارد های درسی پائین می آید و دیگر مانند گذشته میلی به انجام فعالیت ها ندارد.
• پرخاشگر شدن و یا بی تفاوتی نشان دادن

به عنوان پدر / مادر تنی و اندر شما باید

• به طفل خود گوش فرا دهید.
• سعی کنید از دیدگاه آنان به موضوع نگاه کرده و موقعیت آنان را درک کنید.
• همه اطفال را در فامیل نو تشویق کنید تا پیرامون احساسات خویش یا مسائلی که دارند سخن گفته بتوانند.
• ایجاد ارتباط را مورد پشتیبانی خود قرار دهید ولی بگذارید این کار با سرعتی که خودشان دارند صورت گیرد.
• در فامیل نو سعی کنید با ایجاد موقعیت نظم هائی را ایجاد کنید تا امنیت همه اطفال را تأمین نماید.
• برای هر طفل یک به یک وقت صرف کنید.
• به فرزند خود یادآوری کنید که شما آنان را دوست می دارید و همیشه حاضرید به آنان کمک کنید.