هراس ونگرانی يا دلہرۀ اطفال

ترس یا هراس در بعضی مراحل زندگی زیادتری ازاطفال انکشاف می یابد. ترس های معمول شامل اند برتاريکی، آواز بلند، حيوانات کلان، گم شدن، هيولا ها و خوابيدن تنها.

برخی اوقات بعضی اطفال واقعاً می هراسند که گويا يکی از والدين شان را به نسبت مريضی يا مرگ از دست ميدهند.

گرانی ودلہرۀ نیز یک جزعادی انکشاف احساس اطفال میباشد . برای اطفال، میتواند این یک تجربه یا مواجه شدن با ترس اضافی و تشویش باشد. نگرانی شاید نتیجۀ مواجه شدن اطفال در برابر تغیرات در زندگی شان باشد. بطور مثال شاید اطفال حینیکه به یک خانۀ جدید انتقال مینمائید نگران باشند، در یک مکتب نو شامل میشوند، یا دخیل ومشغول در یک فعالیت جدید میشوند. نگرانی میتواند ناشی از این باشد که اطفال نمی دانند در اطراف آنها وفامیل وافراد دوست داشتنی شان چه رخ میدهد.

نگرانی اطفال ميتواند بخودی خود از طريق يک سلسله حرکات وسلوک تبارز نمايد چون جنگ با خواهران وبرادران، کج خلقی يا اوقات تلخی، خواب مختل، گريه کردن زياد، بی اعتنا وسرد بودن دربرابر ديگران. فهميدن علت ودليل رويه وسلوک اطفال دراوقات مختلف مشکل است. نزديک بودن با آنها وتماس ميتواند شما را در درک علايمی که اطفال شما شايد در برابر آنها احساس نگرانی وتشويش نشان دهند کمک مينمايد.

پاسخ دادن به هراس و نگرانی يا دلہرۀ طفل

هراس يا تشويش های اطفال را به ريشخند ومزاح نگيريد. حتی اگر هراس ظاهراً احمقانه و بی تناسب هم جلوه کند، آنها دراين رابطه بسيار جدی وآن برای شان واقعی ميباشند. سعی کنيد نا اميد و قهر نشويد. به ترسها يا هراس اطفال گوش دهيد که چی هست. آنها را بپذيريد و بگزاريد طفل شما بداند که شما خواستار وعلاقمند کمک به او ميباشيد.

به اطفال اجازه وفرصت دهيد تا بالای ترس های خود غالب شوند. اينکار ممکن است هفته ها، ماه ها ويا هم وقت بيشتری را ايجاب کند.

صحبت کردن با اطفال درمورد ترسها و تشويشها ميتواند آنها را کمتر احتوا و بر آنها غلبه کند. توضيحات ساده ومنطقی را جهت کمک نمودن به آرام ساختن آنها ارائه نمائيد. با طفل تان در بارۀ چيزهايکه سبب نگرانی وتشويش اوشده است صحبت کنيد و بفمهمانيد که شما چگونه آنها را حل نموده توانستيد.

برای اطفال تان ازابراز وگفتن اينکه چيزی وجود ندارد که شما از آن به ترسيد جلوگيری نمائيد. با اطفال تان کمک کنيد تا بتوانند کمتر احساس تشويش نمايند. بگونۀ مثال هرگاه ترس طفل تان ناشی از تاريکی يا اوقات شبانه باشد، از سامان بازی منحيث مدافع استفاده کنيد وموافقه نمائيد که به شيوه روزمرۀ وقت خواب پابند بمانيد. اطفال اکثراً نميتوانند نگرانی يا تشويش را تشريح نمايند. برايشان دشوار خواهد بود تا درمورد ترس ها و نگرانی های خويش صحبت کنند. بطور مثال دررول داکتر با اوبازی نمائيد تا ترسی را که اوازرفتن به نزد داکتر دارد برطرف گردد. برای کاهش ترس های آنها ازديدن پروگرام های تلويزونی که ايجاد ترس مينمائيد نظارت نمائيد. از مواجه ساختن آنها به مواد نا مناسبی که شايد سبب تشويش آنها گردد خوداری کنيد.

اطفال را به حالت های که شما ميدانيد ميتوانند سبب احساس تشويش درآنها گردد آماده سازيد. با آنها صحبت کنيد که اگر تشويش داشته باشند کی با آنها خواهد بود، چه واقع خواهد شد، با کی طفل خواهد رفت. بطور مثال هرگاه درمکتب جديد آغاز به درس مينمايد، بطور منظم طفل را چند روز قبل ازشروع مکتب ببريد تا عادت کند، دراخيرهفته وقتی را با او در ميدانهای سپورتی يا بازی بگزرانيد، جای صنف اورا معلوم نمائيد، تشناب ها در کجا موقعيت دارند و شما درکجا بعد از ختم مکتب با اوديدن خواهيد نمود.

ترسهای طفل کمتر ميگردد که اگراواحساس کند بالای شرايط وحالات حاکميت يا کنترول دارد. اطفال را مجبور به مقابله به ترسهای که اوعميقاً به آن مواجه است نسازيد. آنها را در دور ساختن حساسيت منبع ترس آنها کمک کنيد. بگونه مثال اگر طفل شما از سگهای کلان هراس داشته باشند، آنها را آهسته آهسته با سگ ها در يک فضای محفوظ و طريقه که اختيار سگ را داشته باشيد يا با نشان دادن عکس هاس سگ درکتابها، ديدن سگ های دکان حيوانات آشنا سازيد ووقتيکه آماده بود آنها را تشويق نمائيد تا طفل شما يک سگ کوچک ورفيقانه را لمس کند.