Ebeveyn olarak kendinizi anlamaniz

Hepimiz, ebeveynlik konusunda birçok düsünceyle ebeveynlige baslariz. Ebeveynler olarak, çocuklarimiz ve kendimize yönelik umut ve düslerimiz bulunur. Bununla beraber bazen, uygulamak istedigimiz ebeveynlik yolunda çesitli durumlar ortaya çikar. Bazen çocuklarimiza begenmedigimiz biçimde, nedenini de gerçekten anlamayarak, karsi davranislarda bulunmakta oldugumuzu hissedebiliriz.

Aynen çocuklarimizda oldugu gibi, yasam deneyimlerimiz kimligimizi biçimlendirir. Çocuklarimiz ve ebeveynlik konularindaki görüslerimizi, kendi ebeveynlerimiz, ailemiz, arkadaslarimiz, çocuk bakimi, okullar, uzmanlar ve kitle iletisim araçlari dahil, çevremizdeki birçok kaynaktan edindigimiz bilgiler ile biçimlendiririz.

Ebeveynler olarak, çogu kez en iyi bildigimiz davranisi yineleriz. En iyi bildigimiz davranislar çogunlukla kendi deneyimlerimiz temelinde olusur. Kendi aile kökenimizde büyürken edindigimiz deneyimler, çocuklar, ebeveynlik ve aileler konusunda sahip bulundugumuz deger yargilari ve inançlar da önemli biçimde temel olusturur.

Deger yargilarimiza aykiri isler yapmak……

Tüm ebeveynlerin çocuklarina, kendi deger yargilarina aykiri düsen davranis ve söylemlerde bulunduklarini farkettikleri zamanlar olur.

“Çocuklarima bagirmak istemiyorum. Damarima basip beni öylesine kizdiriyorlar ki, kendimi tutamiyorum.”

Böyle zamanlarda ebeveynler çogu kez, kendilerini, eslerini ve çocuklarini düs kirikligina ugrattiklari duygusuna kapilirlar.

Duygular bazen en iyi ebeveynleri dahi egemenligi altina alabilir. Sözkonusu duygularin kaynaklandigi yeri anlamamiz, çocuklarimizin davranislarini yanitlamada degisiklik yapmamizi saglar.

Kendinizi ve çocugunuzu tanima

Çocuklar bize, esnekligimizi korumamiz ve duygu ile davranislarimizi kontrol etmemiz konularinda zorluk çıkarırlar. Gerilim içinde, yorgun kizgin ya da sinirli olmamiz durumunda, esnek davranma yetenegimizi kaybedebiliriz.

Kendi gereksinimlerimiz ya da duygularimiz, duruma uygun bir tepki olacagi yerde, kontrol edilemeyen (“knee-jerk”) tepkiler olarak sonuçlanir. Bu durumda ebeveynler ile çocugun duygulari birbirinden kopmus olur ve her iki taraf ta kizgin, kirgin ya da yanlis anlasilmis olarak ayrilir.

Ebeveynler olarak, bizi tetikleyen ya da ‘damarimiza basan’ hususlari bilmemiz gerekir. Çogu kez çocugunuzun duygu ya da davranislari, sizin ve çocugunuzun içinde bulundugu durumla ilgisi bulunmayan ve uzlasmaya yardimci olmayan duygu ve davranislarinizi tetikleyebilir. Çocuklarimizla ilgili olan bu tür durumlarda uygun davranabilmemiz için, kendi gereksinim ve duygularimizi ayri tutmamiz gerekir.

Kendimizi inceleyerek, düsünce, duygu ve davranislarimizin böyle olma nedenini daha iyi anlayabiliriz.

Kendimizi inceleyerek ve bilincimize vararak, esnek ve uyum saglayici ebeveynler olabiliriz.

Ebevenlik konusundaki görüsleriniz nereden kaynaklanmaktadir?

Çocuklardan beklentileriniz nereden kaynaklanmaktadir?

Çocukluk dönemindeki deneyimleriniz, bugün uygulamakta bulundugunuz ebeveynligi ne biçim ve ölçüde etkilemektedir.

Ebeveynligimle ilgili olarak begendigim hususlar nelerdir?

Ebeveynligimle ilgili ne tür degisikliklerde bulunmak istiyorum?

Benim ebeveynlerimden gereksindigim hususlardan farkli olarak, çocugumun benden gereksindigi hususlar nelerdir?

Çocugum büyüdükçe, ebeveynlik yaklasimimda degistirmem gerektigini düsündügüm konular nelerdir?