Baski altinda ebeveynlik

Birçok ebeveyn, bugünün toplum yasaminda çocukluk döneminin kisaldigini ve onlarin çok çabuk büyüdügünü düsünmektedir.

Birçok ebeveyn çalisma yasaminin rekabet geregini karsilamanin yanisira iyi bir ebeveyn olma gibi bir dizi öncelikli konuda zorluk çekmektedir.

Birçok ebeveyn, çalisma yasaminin rekabet geregini karsilama ve aynı zamanda iyi bir ebeveyn olma gibi bir dizi öncelikli konuda zorluk çekmektedir.

Birçogu, kendilerini ailelerinin ve arkadaslarinin önemli desteginden yoksun kalmis duyumsayip tek başına kalmış, yalnizlik duygusu içinde bulunmaktadir.

Zamanimizda ebeveynlerin karsilastiklari zorluklar ve baskilar önemlidir ve bu durum kaygiya ve hatta zaman zaman büyük strese de neden olmaktadir.

Yalniz degilsiniz. Birçok ebeveyn sizinle ayni duygulari tasimaktadir.

Stres ebeveynligin normal bir parçasidir. Az miktarda stres sagliklidir ve bizi sorunlara odaklanmaya ve bunlarin çözümüne yönlendirir. Çok fazla stres başa çıkılamaz bir durum yaratabilir  ve acizlik, korku, kizginlik ve hüsran gibi duygulara yol açar.

Hiçbir ebeveyn mükemmel degildir. Bizler çocuklarimiza karsi her zaman mümkün olan en iyi sekilde davranamayiz. Önemli olan içinde bulundugumuz başa çıkamadığımız durumu farkina varip bunun üstesinden gelme istegi duymamizdir.

Kendinize bakmaniz çocugunuza bakmanizi kolaylastirir

Kendinize bakin. Herkesin sorunlarini çözmekle ugrasirken kendinizi unutmayin.

Sizi rahatlatacak etkinliklerde bulunun. On dakikalik bir zamaniniz dahi olsa, müzik dinleyin, kitap okuyun, yürüyüse çikin.

Stresinizin kaynagi üzerinde düsünerek nedenlerini bulun ve çözümleme yolunda ufak basarilabilir adimlar atin.

Düzenli olmaya çalisin. Kendiniz ve çocugunuz için programlar yapin ve bu programlarin uygulanmasina sadik kalin.

Aileniz ve sizin için nelerin önemli oldugunu düsünün ve bunlara öncelik vermeye çalisin.

Mükemmel olamamanin da normal oldugunu kabul edin.

Moral bozuklugunuzu ve stresinizi çocuklara aksettirmeyin. Birçogumuz, çocuklarimiza deger yargilarimiza aykiri düsen davranis ve söylemlerde bulunmusuzdur. Çocuklardan özür dilenebilir ve yanlis davrandiginizi kabul edebilirsiniz.

Ailenize ve kendinize özel zaman ayirmaya çalisin.

Esiniz, aileniz veya arkadaslarinizla kaygi ve sikintilariniz konusunda konusun. Deneyimlerinizi paylasmaniz, yalnizlik duygunuzun azalmasinda yardimci olacaktir.